در روایت دارد که شخص یک گناه می کند رزقش کم می شود ، گناهی می کند برای نماز شب بیدار نمی شود ، بالعکس حسنه ای انجام می دهد دنبالش حسنه ای از او سر می زند ، قطع نظر از جزای آخرت در همین دنیا هم جزا نزد اهل بصیرت متحقق است- شخصی می آید خدمت امیرالمومنین (ع) عرض می کند که شش ماه بود من عادت داشتم به تهجد و شش ماه است که خوابم می برد و برای نماز شب بیدار نمی شوم (( حضرت (ع) فرمود : گناهانت بر گردنت غُل شده )) ؛ چه کارها که انسان می کند ، مثلا اُف به روی مادر می کند چقدر از خیرات باز می ماند ، اجمالا از صبح که بر می خیزد تا شب که می خوابد همه کارهایش را حسابی است - اگر پولی به گدائی داد ، بلائی از او رفع می شود ، چاهی جلوی او است از افتادن در چاه برکنار می ماند ، بالعکس پولی داشت به فقیر بدهد و نداد یک دفعه به زمین می خورد و سرش می شکند و پولها را برای مداوا خرج می کند ، صدقه از تلف شدن مال هم جلوگیری می کند.
معراج- صفحه 152-155
شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب