عمربن حنظله می گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: دو نفر از خودمان در مورد ارث یا وام، نزاع دارند، برای محاکمه و داوری، نزد سلطان و قاضیات وقت (سلاطین جور) می روند، آیا کار درستی می کننند؟
امام صادق (ع) فرمود: کسی که در موضوعی، حق یا باطل نزد آنها برای محاکمه برود، همانند کسی است که نزد طاغوت برای محاکمه رفته است، و آنچه دستگاه طاغوتی، حکم کند- گر چه حق مسلم باشد - آنچه می گیرد مال حرام است، زیرا آن را به حکم طاغوت گرفته است، با اینکه خداوند در قران فرمان می دهد که به طاغوت، کافر باشند، آنجا که می فرماید: یریدون ان یتحا کموا الی الطاغوت و قد امروا ان یکفروا به.
می خواهند محاکمه خود را نزد طاغوت ببرند، با اینکه خداوند آنها را مأمور کرده که به طاغوت، کافر گردند (نساء - 60)
پرسیدم: پس این دو نفر در نزاع خود به چه کسی مراجعه کنند؟.
امام صادق (ع) فرمود: نظر کنند به شخصی از خود شما که حدیث ما را روایت می کند، و در حلال و حرام ما نظر می افکند، و احکام ما را می فهمد، حکمیت و داوری او را بپذیرد، قد جعلته علیکم حاکماً…
همانا من او را حاکم شما قرار دادم، اگر طبق دستور ما حکم داد، و یکی از آن دو نفر از او نپذیرفت، حکم خدا را سبک شمرده، و ما را رد کرده است، و آنکه ما را رد کند، خدا او را رد کرده است، و (گناه) این، در مرز شرک به خدا است .
پی نوشت :
باب اختلاف الحدیث، حدیث 10، ص 67 - ج 1.(این حدیث به عنوان مقبوله عمر بن حنظله(مورد قبول اصحال و علماء) معروف است و وسائل الشعیه، ج 8 ،ص 98 آمده است.