بدان که شناختن نفس خويشتن كليد سعادت دو جهان، است. هر كه خود را نتواند بشناسد چگونه به شناخت ديگرى می تواند برسد
«من عرف نفسه فقد عرف ربه»
تو كه در علم خود زبون‏ باشى‏ عارف كردگار چون باشى
انسان با شناختن خود، میفهمد که حقیقتش از جنس ملکوت است و خداوند چنين جوهر شريفی را عبث نیافریده است ، پس موجب شوق به تحصيل كمالات و دوری از «رذائل» مى‏گردد.
اگر این شناختِ تو ظاهری باشد و از باطن ندانى مگر اين قدر كه چون گرسنه شوى ، غذا طلبى و …
همچون حیوانات خواهی بود در حالی که خداوند عالم تو را بر ساير مخلوقات ترجيح داده و فرموده:
«وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى‏ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضِيلًا»