روایات بسیاری در فضیلت خواندن سوره های قرآن است، اگر کسی فلان سوره ی قرآن را مثلا فرض کنید بخواند، ثوابِ صد و بیست و چهارهزار پیغمبر و فلان قدر فرشته و چقدر حج و چقدر روزه را خواهد برد که در حواشی قرآن ها هم بعضی از آنها نوشته شده، همه اینها هم از اُبی بن کعب نقل شده که از بزرگ ترینِ صحابه پیغمبر و از حواریین امیرالمومنین بود. یک وقتی به او گفتند که این فضائلی که تو نقل می کنی درباره ی سُور قرآنی، این از کجاست؟ از چه طریقی و از چه کسی؟
گفت: این ها را من جعل کردم!
گفتند چرا جعل کردی؟
گفت چون دیدم که مردم به قرآن بی رغبت شدند، برای اینکه به قرآن رغبت بیشتری پیدا کنند، این ثواب ها را من جعل کردم! خب این طرز فکر یک آدمی است.منتها عقلش به همین اندازه است که برای ترغیب مردم به قرآن خواندن، به جای اینکه روی فرهنگ اسلام، معرفت اسلامی و معرفت قرآنی و فرهنگ قرآنی و ده ها و صدها نقطه ی درخشنده ای که در قرآن می شود پیدا کرد، به جای اینکه بر اینها تکیه کند، بر روی یک چیز موهوم و دروغی و جعلی تکیه می کند.کتاب ولایت و حکومت، ص۹۶