می گویند پسری در خانه خیلی شلوغ کاری کرده بود. همه ی اوضاع را به هم ریخته بود. وقتی پدر وارد شد مادر شکایت او را به پدرش کرد. پدر که خستگی و ناراحتی بیرون را هم داشت شلاق را برداشت. پسر دید امروز اوضاع خیلی بی ریخت است، همه ی درها هم بسته است. وقتی پدر شلاق را بالا برد پسر دید کجا فرار کند، راه فراری ندارد، خودش را به سینه ی پدر چسباند. شلاق هم در دست پدر شُل شد و افتاد.
شما هم هر وقت ديديد اوضاع بى ريخت است به سوى خدا فرار كنيد!
وَفِرّوا اِلَى اللهِ مِنَ اللهِ.
هركجا متوحّش شديد راه فرار به سوى خداست. همه ى عالَم سينه ى اولياى خداست، خود را به سينه ى آنها بچسبانيد، همه ى عذابها برطرف مى شود. چقدر زيباست! مصداق اين را در كلمات ائمّه( عليهم السّلام) مى بينيم.
نهج البلاغه، خطبه ى٢٤